سورِشْجان شهری است در استان چهارمحال و بختیاری ایران. در پانزده کیلومتری شهرکردمرکز استان قرار دارد. این شهرمرکز بخش لاران می‌باشد و از توابع شهرستان شهرکرد قرار دارد.
جمعیت این شهر در سال ۱۳۹۰، برابر با ۲۴۳۵۱ نفر بوده‌است[۱].
فرهنگ، گویش و موسیقی مردم سورشجان با بختیاری‌ها درآمیخته‌است. از زمان مشروطه بسیاری از سورشجانی‌ها مانند سایر بختیاری‌ها به اصفهان مهاجرت نموده‌اند[نیازمند منبع]. سرچشمه مایک و امامزاده آقا سید محمد (یکی از فرزندان امام جعفر صادق دانسته شده) از مکان‌های دیدنی این شهر است. به طور کلی برای ورود و خروج از شهر سورشجان (از طرف جاده شهرکرد به فارسان) باید از مناطق طبیعی و مهم (که در زیر مختصری در باره آنها توضیح داده شده) عبور کرد. گردنه معروف خلک: که در شرق سورشجان قرار گرفته‌است و با توجه به سرد سیری بودن منطقه در زمستان مشکلات زیادی برای رانندگان فراهم می‌کند.
تنگه پردنجان: در غرب سورشجان باید از منطقه استراتژیک و بسیار معروف به نام تنگ پردنجان عبور کرد، که در صورت مصدود شدن این تنگه، ارتباط با شهرستان فارسان و شوراب تقریباً غیر ممکن می‌شود. در شمال شهر تپه‌ای قرار گرفته‌است که به زبان محلی به آن اشترمل می گویند. وقتی از دور به آن نگاه کنی شکل کوهان یک شتر را دارد و کلمه مول در لفظ محلی معنی پشت و شانه را دارد. پس کلمه اشترمل به معنی پشت سر و یا کوهان شتر معنا می‌دهد. منبع آب آشامیدنی شهر و دکل صدا و سیما بر فراز این تپه قرار گرفته‌است.
در جنوب غربی شهر و تقریباً در همان عرض تپه اشترمل تپه دیگری قرار گرفته‌است که به تزگرش مشهور است و به علت اینکه رنگ تپه تقریباً تیره به نظر می‌رسد و خاک آن دور یخ می‌زند، برخی معتقدند تپه دارای نفت می‌باشد. در وجه تسمیه نام این تپه (تزگرش) در بین مردم دو علت برای آن ذکر کرده‌اند:
۱- به این علت که قبلاً این تپه (تزگرش) دارای پوشش گیاهی بسیار خوبی بوده‌است و محل چرای بزهای روستا بوده‌است به بزگردش و به مرور زمان به گردش و در حال حاضر تزگرش نامیده می‌شود.
۲- از زمانهای قدیم که دزدان و غارتگران به روستاها حمله می‌کردند سورشجان نیز از چنین حملاتی مصون نمانده، دزدان برای حمله و مخفی بودن از دید مردم روستا از این تپه استفاده می‌کردند، موقعی که حس می‌کردند بدست مردم می‌افتند خود را در میان سنگهای این تپه مخفی می‌کردند.
معرفی سورشجان